Urine-incontinentie is een zeer pijnlijke aandoening waarvoor veel mensen zich schamen om naar de dokter te gaan. De symptomen van incontinentie maken het dagelijks leven erg moeilijk: het is een ongecontroleerde lediging van de blaas, die onverwacht kan optreden op straat, op het werk of in een winkel. Men kan proberen incontinentie te behandelen met huismiddeltjes, zoals supplementen en medicijnen om de urinewegen te versterken.
Urine-incontinentie: is het een ziekte?
Navigatie
Urine-incontinentie zelf wordt niet beschouwd als een afzonderlijke pathologische entiteit. Het is meestal een symptoom van een medische aandoening en een teken dat het lichaam niet goed functioneert. Ziekten die incontinentie kunnen veroorzaken zijn onder meer prostaathypertrofie, blaasontsteking, overactieve blaas en neurologische aandoeningen (bv. de ziekte van Parkinson).
Urine-incontinentie wordt medisch "incontinentie" genoemd. Statistisch gezien komt het vaker voor bij vrouwen. Urine-incontinentie heeft verschillende oorzaken en kan worden veroorzaakt door overloop van de blaas, overbelasting, zwakke bekkenbodemspieren of ontsteking.
Urine-incontinentie bij vrouwen
Incontinentie komt vaak voor bij vrouwen tijdens de menopauze. Dit heeft te maken met een algemene verzwakking van het lichaam en hormonale verstoringen, waardoor de weefsels van de urinewegen hun spanning verliezen. Daarom is het moeilijke behoud van blaascontroleresulterend in klein urineverlies en, in ernstige gevallen, onvrijwillige lediging van de blaas.
Incontinentie komt ook vaak voor bij zwangere vrouwen. Door de inwerking van hormonen en de toenemende druk van de baarmoeder op de blaas verslappen de bekkenbodemspieren. De groeiende baarmoeder zorgt er ook voor dat een vrouw een plotselinge aandrang voelt om op de blaas te duwen, zelfs als deze nog niet vol is. Soms verdwijnt de incontinentie vanzelf na de geboorte, maar bij veel vrouwen blijven de Kegel-spieren zwak en blijft de incontinentie langere tijd bestaan.
Lees ook: Menozine voor symptomen van de menopauze
Urine-incontinentie bij mannen
Bij mannen houden plasproblemen meestal verband met prostaathypertrofie. De vergrote prostaat drukt op de plasbuis, zodat typische klachten op oudere leeftijd zijn: veelvuldig moeten plassen, onvolledige lediging van de blaas, een zeer zwakke urinestraal en frequente aandrang tot plassen.
De geneesmiddelen die worden voorgeschreven aan mannen met een vergrote prostaat hebben meestal een diuretisch effect, zodat hun bijwerking incontinentie kan zijn. Bovendien is er bij een vergrote prostaat een verhoogd risico op urineweginfecties, die ook het normale plassen belemmeren. Infecties zijn ook een belangrijke oorzaak van incontinentie bij jongere mannen die nog geen prostaatproblemen hebben.
Lees ook: Prostoxalen voor prostaatproblemen
Urine-incontinentie bij kinderen
Incontinentie is zeker geen aandoening die alleen ouderen treft, zoals vaak wordt gedacht. Ook kinderen lijden aan deze aandoening, maar men mag niet vergeten dat bij kinderen tot vijf jaar onvrijwillig plassen niet noodzakelijk een zorgwekkend symptoom is: op deze leeftijd hebben kinderen misschien nog geen blaascontrole verworven. Bij oudere kinderen daarentegen is onvrijwillig urineren vooral het gevolg van een ziekte van het urineweg- of zenuwstelsel, bijvoorbeeld een nierafwijking, een aandoening van de blaas of de plasbuis, een meningo-spinale hernia, ruggenmergtumoren, hersenverlamming. Soms is incontinentie ook het gevolg van een infectie van de urinewegen, bijvoorbeeld na een verkoudheid.
Wat zijn de oorzaken van urine-incontinentie?
Urinedisfunctie kan verworven of aangeboren zijn. Zeker is dat het vaker een verworven aandoening is. Elke verandering in de urinewegen is verantwoordelijk voor urine-incontinentie. Een goed functionerend urinewegstelsel maakt volledige controle over het proces mogelijk: de urine wordt geproduceerd in de nieren, gaat vervolgens naar de blaas, en wanneer de blaas zich vult, wordt een signaal naar het zenuwstelsel gestuurd om het te informeren over de fysiologische noodzaak.
De onvrijwillige uitstroom van urine uit de blaas wordt voorkomen door de Kegelspieren, ook wel bekkenbodemspieren genoemd. Wanneer we aandrang voelen, kunnen we de blaas controleren omdat de spieren gespannen blijven en pas volledig ontspannen wanneer we bewust reageren op een fysiologische behoefte. Bij incontinentie is deze situatie verstoord en lekt er geheel of gedeeltelijk urine uit.
Verzwakking van de blaas en de bekkenbodemspieren wordt beïnvloed door genetische aanleg, hoge leeftijd, neurologische aandoeningen, een voorgeschiedenis van zwangerschap en bevalling, overgewicht of obesitas, diabetes, operaties aan de urinewegen, chronische constipatie, prostaathypertrofie en roken.
Is incontinentiebehandeling mogelijk?
Patiënten vertellen hun arts vaak niet over incontinentieproblemen, maar naar schatting 10 tot 25% van de vrouwen boven de 30 jaar heeft last van incontinentie. Bij mannen is dit percentage het dubbele. Met de leeftijd neemt het risico op incontinentie bij beide geslachten echter toe en na het vijftigste levensjaar is het al een veel voorkomende aandoening bij zowel mannen als vrouwen.
Het is belangrijk op te merken dat deze aandoening geenszins een onvermijdelijk onderdeel is van het ouder worden, zoals mensen geneigd zijn te geloven. Leeftijd is uiteraard een belangrijke factor die verantwoordelijk is voor incontinentieproblemen, maar ook bij oudere mensen kan en moet incontinentie worden behandeld. Er zijn nu veel effectieve therapieën die het probleem van incontinentie helpen oplossen en hoe eerder de behandeling wordt gestart, hoe groter de kans dat de incontinentie volledig verdwijnt.
Probeer het eens: UrinoFix - hooggewaardeerd incontinentiesupplement
Soorten urine-incontinentie
Inspanningsincontinentie is het gevolg van een verzwakking van de bekkenbodemspieren, die zorgen voor een goede werking van de sluitspieren. Ongecontroleerd urineverlies treedt op wanneer de druk in de buikholte toeneemt, wat kan worden veroorzaakt door bijvoorbeeld hoesten, niezen of lachen. Deze vorm van incontinentie wordt in verband gebracht met de menopauze, overgewicht, eerdere bevallingen (vooral als de baby bij de geboorte zwaar was), obstipatie, frequente urineweginfecties, roken en zwaar lichamelijk werk.
Urinaire incontinentie met plotselinge aandrang wordt gekenmerkt door het plotseling voelen van een zeer sterke aandrang om de blaas te ledigen. De oorzaak is een disfunctie van de blaasspieren. Bij deze vorm van incontinentie voelen mensen zowel overdag als 's nachts een constante behoefte om te plassen, waardoor ze vaak opstaan om naar het toilet te gaan en te plassen. Urgentie kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een verandering van lichaamshouding, kan ook worden uitgelokt door het geluid van stromend water en treedt vaak op tijdens seksuele gemeenschap. Aandrangincontinentie wordt in verband gebracht met een overactieve blaas, blaasontsteking, prostaathypertrofie en neurologische aandoeningen.
De derde vorm is blaasoverloopincontinentie. Die treedt op wanneer er een obstructie is in de urinewegen die de vrije urinestroom verhindert, vandaar dat deze aandoening vooral voorkomt bij mannen met een vergrote prostaat die op de plasbuis drukt.
Wat zijn de gradaties van incontinentie?
Graad I incontinentie is ongecontroleerd urineverlies bij plotselinge en hevige spanning van de buikspieren. Verhoogde druk in de buikholte kan het gevolg zijn van niezen, hoesten, tillen van zware voorwerpen, lachen. Stadium II is het onvrijwillige urineverlies tijdens normale activiteiten overdag die enige inspanning vergen, zoals traplopen, sporten, hardlopen. In stadium III kan urineverlies vrijwel zonder reden optreden, omdat het ongecontroleerd legen van de blaas niet alleen optreedt bij activiteit, maar ook bij liggen of zitten. In dit stadium worden vaak terugkerende urineweginfecties vastgesteld, die het probleem verergeren.
Wat is de diagnose van urine-incontinentie?
Incontinentie is een aandoening die niet mag worden verwaarloosd omdat zij zeer duidelijke symptomen geeft, zelfs als het urineverlies minimaal is. Het is echter belangrijk om de oorzaak van de aandoening te onderkennen, omdat deze bepalend is voor de verdere behandeling. Hoewel iedereen zelf kan bepalen of hij aan incontinentie lijdt, moet de verdere diagnose aan specialisten worden overgelaten.
Tijdens het gesprek zal de arts willen vaststellen onder welke omstandigheden het urineverlies precies plaatsvindt en hoe vaak. Ook is het belangrijk om vast te stellen of het urineverlies klein of groot is en of het volume van de urine-uitstoot in de loop der tijd is veranderd. Daarnaast vraagt de arts naar de levensstijl, de gebruikte medicijnen, vroegere ziekten en operaties en, in het geval van vrouwen, ook naar het aantal bevallingen. Er wordt ook laboratoriumonderzoek besteld: een algemeen urineonderzoek, een basis bloedonderzoek. Daarnaast kan een urodynamisch onderzoek en een abdominale echografie worden besteld. Bij vrouwen wordt nog een gynaecologisch consult aanbevolen, terwijl bij mannen de toestand van de prostaatklier wordt beoordeeld.
Hoe wordt urine-incontinentie behandeld?
Het precieze verloop van de behandeling hangt af van individuele factoren, het soort incontinentie en de mate ervan. Vaak worden veranderingen in de levensstijl aanbevolen, met name het beperken van cafeïne en diuretische dranken, het stoppen met roken en het introduceren van gezondere voedingsmiddelen in het dieet. Men kan ook kruidenthee drinken die de urinewegen ondersteunt, zoals lindebloesem, brandnetel en paardenbloemwortel. Aangezien urine-incontinentie vaak voorkomt bij mensen met overgewicht, zal een goede oplossing zijn om gewichtsvermindering tot het juiste niveau.
Als huismiddeltjes niet helpen, kan de arts geneesmiddelen voorschrijven. De voorgeschreven geneesmiddelen werken in op de blaasspieren of zijn hormonale geneesmiddelen als de urinestoornis het gevolg is van hormonale veranderingen. Soms worden ook niet-voedzame supplementen aanbevolen; een goede keuze voor mannen is Uromexil Sterk die de blaas en de urinewegen ondersteunen. In de moeilijkste gevallen worden chirurgische behandeling en elektrostimulatie toegepast; sommige cosmetische gynaecologische behandelingen kunnen ook verbetering brengen.
Kegel spiertraining
Ongeacht het type en de mate van incontinentie behoren Kegel-spieroefeningen altijd tot de aanbevelingen. Het is een zeer eenvoudige, maar uiterst doeltreffende methode die alleen thuis kan worden uitgevoerd zonder risico op letsel of andere complicaties. De bekkenbodemspieren spelen een sleutelrol in de werking van het urinaire systeem, dus zelfs een lichte verzwakking van deze spieren kan leiden tot ongecontroleerd urineverlies.
De Kegelspieren zijn de spieren die we aanspannen wanneer we willen stoppen met plassen. Als we oefenen, doen we dat natuurlijk 'droog', door juist deze spanning uit te voeren. De Kegelspieren worden in serie aangespannen, met minstens enkele herhalingen achter elkaar. Bij het oefenen van de bekkenbodemspieren mag men niet tegelijkertijd de buikspieren aanspannen en de billen aanspannen. Natuurlijk is één set niet genoeg om de gezondheid te verbeteren, dus regelmaat is belangrijk: u moet uw Kegelspieren meerdere keren per dag gedurende 5 minuten per keer oefenen.
Een reactie achterlaten